Sayılar Yalana Karşı Kitabındaki Resim Altı Yazıları
BÖLÜMLER 1, 2, 3
BÖLÜM 1.
Res.1.1. Kronoloji uzmanı İosif Skaliger. [35]’de resmin altındaki yazı: “XVII. yüzyılda yaşayan ünlü filolog ve eleştirmen İosif Justus Skaliger’in portresi (1540-1609). Johannes Meursius’un kitabından alınmış olan gravür, Athena Batavia, s.167.” [35]’den alınmıştır, res.8.
Res.1.1a. İosif Justus Skaliger, 1540-1609. [407:1]’den alınmıştır, s.44.
Res.1.1b. İ. Skaliger’in, Paullus Merula’un çizmiş olduğu portresi, güya 1597 yılına aittir. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.1c. İtalyan Verona şehrinin hükümdarlarının mezar anıtları, Skaligerler’in mezarlığı. Piazzetta delle Arche Scaligere. [143:0]’den alınmıştır, s.37.
Res.1.1d. D. Petavius’un portresi. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.2. D. Petavius’un 1652 yılında yayımlanmış olan Rationarivm Temporvm kitabının başlık sayfası. [1338]’den alınmıştır.
Res.1.3. D. Petavius’un 1652 yılında yayımlanmış olan Rationarivm Temporvm kitabının birinci cildinin başlık sayfası. [1338]’den alınmıştır.
Res.1.4. D. Petavius’un 1652 yılında yayımlanmış olan Rationarivm Temporvm kitabının ikinci cildinin başlık sayfası. [1338]’den alınmıştır.
Res.1.5. Alman tarihçisi Gerhard Friedrich Müller (1705-1783). E. Kozlov’un çizmiş olduğu portresi. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca “Vestnik Rossiyskoy Akademii Nauk” (Rusya Bilimler Akademisi Bülteni) dergisine bakınız. [129], s.880.
Res.1.6. “Kayzeryalı Eusebius. Vakanüvis ve Büyük Konstantin’in mücadele arkadaşı. Piero della Fransesca’nın San Francesco Katedrali’ndeki (Arezzo) freskinin bir parçası, 1455 yılına aittir.” [140], s.80. Skaliger’in, Eusebius’un hayatının, güya M.S. IV. yüzyıl ile tarihlenmesi ile Eusebius’un portresinin çizilme tarihi arasındaki aralığa dikkat ediniz. Bu aralık bütün bir bin yıldan fazladır. Büyük bir ihtimalle bu, 1053 yıllık kronoloji oynamasının sonucudur. Bu oynama, XV. yüzyılda yaşamış olan Kayzeryalı Eusebius’u Skaliger’in hayalet IV. yüzyılına “göndermiştir”. [16]’dan alınmıştır, s.40, res.52. Ayrıca [140], s.80’e bkz.
Res.1.7. Ressamlar Cesare Nebbia ve Giovanni Guerra’nın, güya 1585-1590 yıllarına ait olan resmi. Burada Aziz Hieronumus, Pamphilius’un Eusebius’unun Caesarea’daki kütüphanesini ziyaret ederken tasvir ediliyor. Rönesans’a ya da daha geç döneme özgü olan tipik bir Orta Çağ sahnesini görüyoruz. Çağdaş tarih bizi bütün bunların yaklaşık bin yıl önce, güya IV. yüzyılda olduğuna inandırmaya çalışıyor. [1374]’dan alınmıştır, s.45.
Res.1.7a. Eusebius’a göre Tarihsel Atlas. XVIII. yüzyılda, Skaliger’in kronolojisinin, o zamanlarda yeni yapılmış olan versiyonuna görsel bir araç olarak çizilmişti. Atlas Historicus (Illustrated Eusebian Historical Table). Üreticisi: Johann Georg Hagelgans. Frankfurt, 1718 yılı. Anthony Grafton, Daniel Rosenberg: Cartographies of Time: A History of the Timeline, p.103, illustrated at pages 106-107’e bkz.
Res.1.8. Ostrogski Kutsal Kitabı’nın, güya 1581 yılına ait olan eski minyatürü. Bu minyatür, Kutsal Kitap’ın 70 tercümanını ve çevirmenini gösteriyor. Bugün bunlara “70 açıklamacı” deniyor. Bu arada onların da, Dünya’nın Yaradılışı’nın tarihini M.Ö. 5872 yılı olarak saptadıkları düşünülüyor. [623]’den alınmıştır, s.165. Ayrıca [745], 9. cilt, s.17’ye bkz.
Res.1.9. Jean Hardouin’in kitaplarından birinin 1766 yılına ait olan başlık sayfası.
Res.1.10. Jean Hardouin’in kitaplarının E. Johnson tarafından yapılmış olan İngilizce çevirisinin 1909 yılına ait olan başlık sayfası.
Res.1.11. R. Baldauf’un kitaplarından birinin 1902 yılına ait olan başlık sayfası. Res.1.12. E. Johnson’un kitaplarından birinin 1904 yılına ait olan başlık sayfası. Res.1.13. İ. Newton’un son portrelerinden biri, James Thornhill (1712 yılı). İnternet’ten alınmıştır, Wikipedia. Ayrıca [336], 6. cilde, s.646 ila 647 arasındaki yapıştırma ilaveye bakınız.
Res.1.14. Isaac Newton’un kitabının başlık sayfası. Newton Isaac. The Chronology of Ancient Kingdoms amended. To which is Prefix'd, A Short Chronicle from the First Memory of Things in Europe, to the Conquest of Persia by Alexander the Great. - London, J.Tonson, 1728. [1298]’den alınmıştır.
Res.1.15. N.A. Morozov’un 1878 yılına ait olan portresi. [687]’den, 1. ciltten alınmıştır. Res.1.16. N.A. Morozov’un portresi. [687]’den, 2. ciltten alınmıştır. Res.1.17. N.A. Morozov’un portresi. [583]’ten alınmıştır.
Res.1.18. N.A. Morozov’un, Yaroslavl bölgesinin Borok köyünde bulunan mezarının üzerindeki heykeli. [583]’ten alınmıştır.
Res.1.19. N.A. Morozov’un, Yaroslavl bölgesinin Borok köyünde bulunan, müze olarak çalışan evi. 2013 yılına ait fotoğraf. Ayrıca [583], s. 223’ya bakınız.
Res.1.19a. N.A. Morozov’un babası Petr Alekseyevich Schepochkin. [547:3], 1. cilt, s.33’tan alınmıştır.
Res.1.20. N.A. Morozov’un babası P.A. Tschepochkin. N.A. Morozov’un Borok’taki müzesinin arşivinden alınmıştır. Ayrıca [141], s.6’ya bkz.
Res.1.21. N.A. Morozov’un annesi Anna Vasilyevna Morozova. [141], s.7’den alınmıştır. Res.1.21a. A.V. Morozova. N.A. Morozov’un Borok’taki müzesinin arşivinden alınmıştır. Res.1.22. N.A. Morozov’un “Anıları’nın” başlık sayfası.
Res.1.23. N.A. Morozov’un “Hz. İsa” çalışmasının birinci cildinin kapağı.
Res.1.24. N.A. Morozov’un, 1927 yılında Devlet Yayınevi’nde (Moskova-Saint-Petersburg) çıkmış olan “Hz. İsa” çalışmasının birinci cildinin başlık sayfası.
Res.1.25. Jean de Courcy’nin "Chronique de la Bouquechardiére" (Dünya Kronolojisi) kitabından alınmış olan ‘Truvalılar Venedik, Cycambre, Kartaca ve Roma şehirlerini kuruyor’ adlı eski minyatür [1485], s.164. Böylelikle Truva Savaşı ile İtalyan Roma şehrinin kuruluşu, Skaliger kronolojisine göre bu olaylar arasında güya 500 yıllık aralık olduğu halde zamanda hemen hemen birleşir. [1485]’ten (res. 201) alınmıştır.
Res.1.26. Parça. Bir Truva kralının kafasına kürklü kışlık kalın kulaklıklı kalpak takması ilginç bir ayrıntıdır. Bunun gibi kalpaklar, soğuk kışların yaşanmasının mümkün olduğu Rusya’ya özgüdür. [1485]’ten (res. 201) alınmıştır.
Res.1.27. Bir parça daha. Başka bir Truva kralının kafasındaki kulaklıklı kalpak. [1485]’ten (res. 201) alınmıştır.
Res.1.28. “Antik” Cicero’yu Orta Çağ yazarı olarak gösteren, güya XV. yüzyıla ait bir minyatür. Çağdaş bir yorum şöyledir: “Cato ve önünde duran Scipio ve Lelius. “İhtiyarlık Hakkında” tezini yazan Cicero soldadır.” [1485], s.163. Tüm ortam, Orta Çağ’a özgü bir ortamdır. [1485]’dan (res.195) alınmıştır.
Res.1.29. Üzerlerinde Orta Çağ giyimi olan “Antik” Cicero’yu ve başkalarını Orta Çağ ortamında gösteren, güya XV. yüzyıla ait olan minyatür. Çağdaş bir yorum şöyledir: “Lelius (solda), Ennius ve Scaevola (ortada); Cicero “Arkadaşlık Hakkında” tezini yazıyor. [1485], s.163.
Res. 1.30. Andrea da Firenze’nin “Aziz Aquinalı Thomas’ın parlak başarısı” freskinin bir parçası. Solunda Aristoteles, sağında Cicero oturuyorlar. Cicero’nun üç elli olarak tasvir edilmesi ilginçtir. [643:2] (res.2), s.211’den alınmıştır.
Res. 1.31. Andrea da Firenze’nin “Aziz Aquinalı Thomas’ın parlak başarısı” freskindeki üç elli Cicero. Belki ressam, zaman boyunca hareketi tasvir etmişti. Yani “çizgi film” çizmişti. Ya da eski tasvirin sonradan düzeltilmesinin izleri ile karşı karşıyayız. [643:2] (res.2), s.211’den alınmıştır.
Res. 1.32. Leone Battista Alberti. Kendi portresi. Tunç madalyon, yaklaşık 1430 yılı. Washington. Ulusal Sanat Galerisi. [18] ’den (kapak ve s.160) alınmıştır.
Res. 1.33. Öklid’in, güya 1457 yılında yayımlanmış olan “antik” “Geometrisi”nden Roma’nın panoramik görünüşü. Orta Çağ Roması, gotik Hristiyan katedrali vs. tasvir edilmiştir. [1229], s.89’dan alınmıştır. Ayrıca [1374], s.103’e bkz.
Res. 1.34. Andrea da Firenze’nin güya XIV. yüzyıla ait olan “Aziz Aquinalı Thomas’ın parlak başarısı” freski. Soldan sağa, oturan Pisagor, (aritmetik), Öklid (geometri), Batlamyus (astronomi), Tuvalkain (müzik), Aristoteles (diyalektik), Cicero (retorik), Priscian (dilbilgisi) tasvir edilmişlerdi. Batlamyus’un başında kral tacı var [643:2], s.210-211, res.2’den alınmıştır.
Res. 1.34a. Orta Çağ bilim adamı olarak gösterilmiş olan “Batlamyus’un Coğrafyası” vakayinamesinden alınan Batlamyus’un portresi. Güya yaklaşık 1450 yılı. Batlamyus’un Almagesti’nin tarihlemesi ile ileride uğraşacağız. [143:0], s.36’dan alınmıştır.
Res. 1.35. “Antik” Arşimet’i Orta Çağ bilim adamı olarak gösteren eski minyatür. Vatikan. Biblioteca Apostolica Vaticana. [1229], s.87’den alınmıştır.
Res.1.36. Yorkshire’den Anglosakson güneş saati. Güya 1060 yılı. Gölgeyi yaratan dikey değnek yok. [643:2], s.198’den (res.2) alınmıştır.
Res.1.37. Güya 1264 yılına ait olan “Makineler Kitabı”nda tasvir edilmiş olan su saati. [1075:1], s.184’den alınmıştır.
Res.1.38. Christine de Pizan’ın, güya 1454 yılına ait olan “Epistre Othea” kitabında tasvir edilmiş olan mekanik saat. Ilımlılık, saat mekanizmasını ayarlamak için gökten yere iniyor. [643:2], s.194’den alınmıştır.
Res.1.39. Trento Konsili (1545-1563). Titian’ın “Trento Konsili’nin son oturumu” tablosu. Paris. Louvre Müzesi. [143:0], s.380’den alınmıştır. Ayrıca [328], s.238’e bkz.
Res.1.39a. Trento Konsili. Güya 1550 yılına ait olan, bakırdan yapılmış bir gravür. Wittenberg Müzesi, Almanya. Fotoğraf G.V. Nosovskiy tarafından 2006 yılında çekilmiştir.
Res.1.40. Amsterdam’da 1625 yılında yayımlanmış olan kitabın başlık sayfası. Şehre, R harfini kullanarak, AmsteRdam deniyor. Ancak aşağıda, burada da tasvir edilmiş olan eski gravürde AmsteLRedam ismini görüyoruz. Yani birbirleriyle karışmış, hem R hem de L harfleri var. [1160], s.287’den alınmıştır.
Res.1.41. Amsterdam’ın AmsteLRedam şeklindeki enteresan adıyla verilen eski gravürün bir parçası. [1160], s.287’den alınmıştır.
Res.1.41a. Avrupa’nın kuzeyinin eski haritasında Amsterdam şehrine Amstelodami (L harfi R’ye dönüşüyor) denilmişti. Eski "Antique Maps. Alte Karten. 2000 (Te Neues Verlag, Am Selder 37, 47906 Kempen, Germany)" haritalarının duvar takviminden alınmıştır.
Res.1.41b. (Nuh'un) Ağrı Dağı’ndaki Kutsal Kitap gemisinin güya ünlü kalıntılarının fotoğraflarından biri. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.41c. Çağdaş Kudüs’te bulunan, “Ağlama Duvarı” olarak adlandırılmış duvar. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.42. Jean de Courcy’nın güya 1470 yılına ait olan "Chronique de la Bouquechardiére" (Dünya Vakayinamesi) kitabından alınmış bir eski minyatür. Kudüs, Suriye Kralı Antiochos Epiphanes tarafından talan ediliyor. Kudüs, gotik Orta Çağ şehri olarak gösterilmiştir. Kulelerdeki külahların birinde Osmanlı hilalini görüyoruz. [1485], s.164-165’den (res. 200) alınmıştır.
Res.1.43. Jean de Courcy’nın güya 1470 yılına ait olan, "Chronique de la Bouquechardiére" (Dünya Vakayinamesi) kitabından alınmış bir eski minyatür. Eski Çağ döneminde yaşayan Kral Nemrut “antik” Babil’de. Babil, çağdaş yorumcuların belirttikleri gibi, Müslüman mimarlığının öğelerini içeren gotik Orta Çağ şehri olarak tasvir edilmiştir. [1485], s.164- 165’den (res. 199) alınmıştır.
Res.1.44. Karadeniz’in ters çevrilmiş eski haritası. Cenevizli Pietro Vesconte’nin güya 1318 yılına ait olan portolanı [1468], s.3. Karadeniz sahilinde bazı noktalar işaretlenmiştir. Haritanın ortasında Pontus Exinus yazısı var. Kuzeyi AŞAĞIDA, güneyi YUKARIDA, doğusu SOLDA bulunmaktadır. Doğuya LEVANT denilmişti, [1468], s.37. LEVANT SOLDA bulunan demektir. Mesela, Alman dilinde Yakın Doğu’ya hala LEVANT deniliyor [573], s.733. Örneğin, Vesconte’nin haritasında Kırım Yarımadası, alıştığımız, çağdaş haritadaki konumuna göre “ters çevrilmiş” olarak tasvir edilmiştir. [1468]’den, Tafel 2 (haritada 3 numara ile işaretlenmiştir) alınmıştır.
Res.1.45. Akdeniz’in bir parçasının ters çevrilmiş eski haritası. Cenevizli Pietro Vesconte’nin güya XIV. yüzyıla ait olan portolanı [1468]. Kuzeyi aşağıda, doğusu SOLDA bulunmaktadır. Doğuya büyük bir ihtimalle bu sebepten LEVANT yani “SOLDA bulunan” denilmişti. [1468]’den, Tafel 3 (haritada 4 numara ile işaretlenmiştir) alınmıştır.
Res.1.46. İspanya’nın ve Afrika’nın bir parçasının ters çevrilmiş eski haritası. Afrika yukarıda, İspanya aşağıda bulunmaktadır. Kuzeyi aşağıda, doğusu SOLDA bulunmaktadır. Cenevizli Pietro Vesconte’nin güya XIV. yüzyıla ait olan portolanı [1468]. Büyük bir ihtimalle bunlar, XV-XVI. yüzyıllara ait olan haritalardır. [1468]’den, Tafel 7 (haritada 8 numara ile işaretlenmiştir) alınmıştır.
Res.1.47. İngiltere’nin ve Fransa’nın ters çevrilmiş eski haritası. Fransa yukarıda, İngiltere aşağıda bulunmaktadır. Cenevizli Pietro Vesconte’nin güya XIV. yüzyıla ait olan portolanıdır [1468]. [1468]’den, Tafel 9 (haritada 10 numara ile işaretlenmiştir) alınmıştır.
Res.1.47a. Afrika’nın sağda, kuzeyin ve Avrupa’nın solda, doğunun ve Asya’nın yukarıda, batının aşağıda bulunduğu Ebstorf haritasıdır. Ortasında Kudüs bulunmaktadır. Çapı 3,6 metre olan bu harita güya yaklaşık 1300 yılında yapılmıştı. İkinci Dünya Savaşı sırasında yok olmuştu. Sadece, bugün Almanya’daki Kloster Ebstorf’ta bulunan kopyası kalmıştı. Ayrıca haritanın bir kopyası, bu resmi 2013 yılında çektiğimiz Stockholm Tarih Müzesi’nde (Historiska Museet) de vardır. Bu harita tarihsel, coğrafi, mitolojik ve etnografik bilgiler ansiklopedisidir. Büyük bir ihtimalle, gerçekte XV. yüzyıldan önce yapılmamıştır.
Res.1.47b. Haritada solda bulunan Scythia’yı gösteren Ebstorf haritasının bir parçası. 2013 yılına ait fotoğraf.
Res.1.47c. Andreas Walsperger tarafından yapılmış olan “ters çevrilmiş” dünya haritası. Vatikan Kütüphanesi’nde bulunmaktadır. Kuzey aşağısında, güney yukarısındadır. Orta Çağ Stockholm’u Müzesi (Stockholms Medeltidsmuseum). Fotoğraf 2013 yılında A.T. Fomenko tarafından çekilmiştir.
Res.1.47d. 1448 yılına ait olan haritanın parçası. Güney yukarıda bulunmaktadır.
Res.1.48. Musa, yanardağın zirvesine çıkıyor. Güya 1558 yılına ait olan, Kutsal Kitap’tan alınmış resim (Biblia Sacra). [544], 2. cilt, s.210’dan (res.94) alınmıştır.
Res.1.49. A. Dürer’in “Sodom ve Gomora’nın yıkılışı” gravürü. Beklendiği gibi burada yanardağın, bütün Kutsal Kitap şehirlerini yok eden şiddetli püskürmesi tasvir edilmişti. [1234]’ten (gravür 40) alınmıştır.
Res.1.49a. Sina Dağı’nın eteğindeki İsrailliler’i gösteren, XVII. yüzyıla ait goblen. Duman bulutları, dağın üstüne çıkıyor. İsrailliler üzerine madeni zırh giyen Orta Çağ askerleri olarak gösterilmiştir. Flanders, Brüksel, Jan Frans den Hecke’nin atölyesi (1630-1665), Ermitaj Müzesi, Saint Petersburg. A.T. Fomenko’nun 2009 yılında çekmiş olduğu fotoğraf.
Res.1.49b. Parça. Sina Dağı ve üstündeki duman ya da alev bulutları.
Res.1.49c. Sodom ve Gomora’nın alev ile ve gökten düşen taşlarla yıkılışı. Eski minyatür. [490:4], Kutsal Kitap Tarihi, 1. kitap, s.115, М-45. yaprağından alınmıştır.
Res.1.50. Şarlman’ın portresi (güya 742-814). Ressam A. Dürer, 1514 yılı. Almanya, Nürnberg şehri Alman Müzesi. [1117], s.89’dan alınmıştır. Ayrıca [328], s.2 res.3’e bakınız.
Res.1.51. Almanya’daki trubadular (trouvereler). Aşk ve şövalyeler ile ilgili balad şarkılarını söylerlerdi. Güya 1304 yılına ait olan Alman minyatürü. [643:2], s.124’ten (res. 1) alınmıştır.
Res.1.52. Güya XV. yüzyılın başlangıcına ait olan "Les Grandes Chroniques de France", Paris, kitabından alınmış olan minyatür. Yukarısında Truva’nın muhasarası, aşağısında Paris’in kuruluşunu görüyoruz. Minyatür Fransızlar’ın doğrudan doğruya Truvalılar’dan geldiklerini gösteriyor. Bu arada “antik” Yunanlı ve Truvalılar, Orta Çağ şövalyeleri gibi üzerindeki ağır demir zırhlarla gösterilmişti. Onlar, minyatürün aşağı parçasındaki, Paris’i kuran Orta Çağ şövalyeleri ile aynı şekilde giyinmişlerdi. [1485]’ten (res. 115) alınmıştır.
Res.1.53. Chartres Katedrali’nin Batı cephesindeki Hristiyan azizlerinin yanında bulunan “ANTİK PAGANLAR” Aristoteles ve Pisagor’un heykelleri. Güya 1145-1170 yılları. “Aristoteles müziği, Pisagorus ise diyalektiği temsil ediyorlar.” [930], s.169. Rusya ve Avrupa’nın Hristiyan katedrallerinin barelyefi ve fresklerinde “antik” ile Orta Çağ kişileri arasındaki bunun gibi komşuluğa sık sık rastlanabilir. [930], s.169’dan alınmıştır.
Res.1.53a. Pompeii şehrinin, kazılar sonucunda açılmış olan parçasının çağdaş görünüşü. [962]’den alınmıştır.
Res.1.54. Pompeii’nın yanında bulunan Boscoreale villasından “antik” fresk. “Bu parça, yaklaşık perspektifte çizilmiş olan yerküreyi açık bir şekilde gösteriyor. Bu parçanın güneş saatleri ile ilgisi de vardı.” [1177], res.4, s.106-107 arasındaki yapıştırma ilave. [1177]’den alınmıştır, plate 4.
Res.1.55. Pompeii’deki duvarlarda bulunmuş olan resim. Burada pardösülü bir adamı, yüksek ahşap sahneye iple çıkaran Orta Çağ celladı gösterilmiştir. [389], s.161’den alınmıştır.
Res.1.56. “Antik” Pompeii’de bulunmuş olan, kafasında SİPERLİ miğferin olduğu Orta Çağ askerinin tasviri. [389], s.161’den alınmıştır.
Res.1.57. Nero dönemine ait olan, “antik” Pompeii’deki bir evin duvarlarına boya ile çizilmiş olan resimler. Burada “antik” gladyatörler Orta Çağ şövalyeleri şeklinde tasvir edilmişlerdir.
Üzerinde siperin olduğu miğferleri net olarak görülüyor. Siper, Orta Çağ’a ait olan bir icattır. [389], s.44’den alınmıştır.
Res.1.58. Orta Çağ şövalyesi silahı. Beyaz Rusya Cumhuriyeti Milli Tarih Müzesi. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. XV. yüzyıla ait olan şövalye silahı [643:2], s.113, res.5.
Res.1.58a. Orta Çağ şövalye silahı. Ermitaj Müzesi, Şövalye salonu. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2009 yılında çekilmiştir.
Res.1.59. Pompeii’den “antik” mozaik. Büyük İskender ile Kral Darius arasındaki İssos Savaşı. Çağdaş ressam tarafından netleştirilmiştir. [389], s.172’den (XII. cetvel) alınmıştır.
Res.1.59a. Pompeii’den “antik” mozaik. Büyük İskender ile Kral Darius arasındaki savaş. [304], 1. ciltten (s.232-233 arasındaki yapıştırma ilave) alınmıştır.
Res.1.59b. Pompeii freskinin bir parçası. Büyük İskender’in göğsünde Gorgon Meduzası’nın tasviri var. “Kutsal Kitap Rusu” ve “Rus’un vaftizi” kitaplarında gösterdiğimiz gibi Gorgon Meduzası, XVI. yüzyıla ait Osmanlı zamanında ortaya çıkmış olan ana simgelerden biridir. Saçları yılanlar olan Meduza’nın kafası, Ordalı ve Osmanlıların ateşli silahlarının simgesiydi. [96:1], s.34’den alınmıştır.
Res.1.60. Kafalarında siperli Orta Çağ miğferinin olduğu “antik” gladyatörler. Pompeii’deki tasvirler. Fragman. [389]’dan alınmıştır. Res.1.60a. Pompeii’deki duvarlarda bulunmuş olan ilan. [643:3], s.77’den alınmıştır. Res.1.61a. “Antik” Herkulaneum’daki (İtalya) kazılar sonucunda bulunmuş olan Hristiyan dua odasının ender bulunan tasviri.
Res.1.62. Köln Katedrali’nin Orta Çağ döneminde kuruluşu. Solda sarkık ahşap vinç ile sona kadar kurulmamış kulesi görülüyor. [643:2], s.161’den alınmıştır.
Res.1.62a. XX. yüzyılda yapılmış olan ve Köln Katedrali’nin kuruluşunun XVIII. yüzyılın sonunda varsayımsal görünüşünü gösteren, boyanmış model. Bu, katedralin çağdaş görünüşüne pek benzemez. [1017]’den (res.20) alınmıştır.
Res.1.63. XIX. yüzyılda hemen hemen yeniden kurulmuş olan Köln Katedrali’nin çağdaş görünüşü. [1017]’den (res.3) alınmıştır.
Res.1.64. Köln Katedrali’nin örülmesinin kronolojisi. <<Gefahr fu"r den Ko"lner Dom. Bild- Dokumentation zur Verwitterung. Auszug aus dem Ko"lner-Dom-Lese- and Bilderbuch. Professor Dr.Arnold Wolff.>> başlıklı teknik broşürden alınmıştır. Bu broşürü doğrudan Köln Katedrali’nden aldık.
Res.1.65. Luristan Eyaleti’nden getirilmiş olan antik tunç putlar. Müzedeki yazının yeminle temin ettiğine göre güya M.Ö. 2700-700 yıllarına aittir. Ama büyük bir ihtimalle bu putlar oldukça geç bir döneme aittir. Eski Akdeniz ve Şark Eşyaları Müzesi (Medelhavsmuseet). Stockholm. 2013 yılına ait olan fotoğraf. Benzer eşyalar Paris’teki Louvre Müzesi’nde de bulunmaktadır, [245], s.19.
Res.1.66. M.S. V. yüzyıla ait olduğu kabul edilen güya “çok eski” Etrüsk tunç heykelciği. Gerçekte ise bu şamdan herhalde XVI-XVIII. yüzyılların eseridir. [991:aa], s.94’den alınmıştır. Ayrıca bkz. [1237].
Res.1.67. Orta Çağ metal eritme sobasını gösteren gravür. Almanya. Güya XV. yüzyıl. [643:2], s.216’den (res.2) alınmıştır.
Res.1.68. Dendrokronolojik cetvellerin çağdaş durumu. Bunların geçmişe ancak M.S. X. yüzyıla kadar “kesintisiz uzandığı”nın kabul edildiği çok net görülüyor. “Cetvel” o zamandan önceki dönemde, birbirlerine bir şekilde bağlı olmayan, ayrı parçalar olarak görünüyor.
Res.1.69. Ünlü Torino Kefeni’nin fotoğrafı. [358], s.16-17’den alınmıştır. Res.1.69a. Torino Kefeni’nin bir fotoğrafı daha. İnternet’ten alınmıştır. Res.1.70. Torino Kefeni’nin bir parçası. [46]’dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [1055], s.138, res.7.1’e ve [358], s.16-17’ye.
Res.1.70a. Torino Kefeni’nin bir fotoğrafı daha. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.71. Torino Kefeni’nin üzerindeki olumlu ve olumsuz tasvirler. [358], s.16-17’den alınmıştır.
Res.1.71a. Torino Kefeni’nin bir tasviri daha. İnternet’ten alınmıştır.
Res.1.72. Yükseklik fonksiyonu olarak atmosferdeki nötron akımının yoğunluğu. [986], s.138’den alınmıştır.
Res.1.73. Mübadele karbon rezervuarının yapısı. [986], s.138’den alınmıştır.
BÖLÜM 2.
Res.2.1. “3C” ile “3Л” vektörleri arasındaki açıya Ay uzanımı (moon elongation) denir. “3C” ile “3B” vektörleri arasındaki açı, Venüs’un uzanımıdır. “3’C” ile “3’B” vektörleri arasındaki açı Venüs’un azami uzanımıdır.
Res.2.2. Robert Newton tarafından hesaplanmış olan D’’ cetveli. D’’ parametresi, güya M.S. VI-XI. yüzyıllar aralığında beklenmedik bir şekilde sıçrıyor. [1303], [1304]’den alınmıştır. D’’ parametresi, burada saniye/yüzyıl2 olarak ölçülüyor.
Res.2.3. Tukididis’in, “Tukididis’in Üçlemesi”nin birinci tutulmasını (yani Güneş tutulmasını) tarif eden Yunanca metni. [1154], s.176’dan alınmıştır.
Res.2.4. Tukididis’in, “Tukididis’in Üçlemesi”nin ikinci tutulmasını (yani Güneş tutulmasını) tarif eden Yunanca metni. [1154], s.178’dan alınmıştır.
Res.2.5. Tukididis’in, “Tukididis’in Üçlemesi”nin üçüncü tutulmasını (yani Ay tutulmasını) tarif eden Yunanca metni. [1154], s.178’den alınmıştır.
Res.2.6. Tukididis’in tutulma üçlemesi için D.Petavius tarafından önerilen yanlış astronomik “çözüm”. Ay gölgesinin, M.Ö. 431 tarihli, halka biçiminde olan birinci Güneş tutulmasına ait hattı kesikli çizgi ile işaretlenmiştir. M.Ö. 424 tarihli ikinci Güneş tutulmasının hattı kesiksiz çizgi ile işaretlenmiştir. Siyah nokta ise, M.Ö. 413 tarihli Ay tutulmasının başucu noktasını gösteriyor. [544], 4. cilt, s.505’ten alınmıştır.
Res.2.7. Atina’daki M.Ö. 431 tarihli tutulmanın azami evresi sırasında Güneş kursu. Güneş’in büyük bir kısmı açıktır. Ne bir gezegen ne de yıldızlar görünüyordu. Hesaplamalar, Turbo-Sky programına göre yapılmıştır.
Res.2.8. M.Ö. 431 tarihli tutulma sırasında gezegenlerin konumu. Güneş kursunun oldukça açık olduğunu göz önünde bulundurarak, Mars ve Venüs, Güneşe yakın bir yerde oldukları için büyük bir ihtimalle hiç görünmüyorlardı. Merkür zaten soluk bir gezegendir. Jüpiter ufuğun altındaydı. Satürn, çok uzak bir yerde, güneyde bulunuyordu. Hem de Ginzel’in pek haklı olarak söylediği gibi “onun göründüğü son derece şüpheliydi”. Hesaplamalar Turbo-Sky programına göre yapılmıştır.
Res. 2.9. “Antik” Tukididis’in, M.S. 1133, 1140 ve 1151 tarihli tutulmalardan oluşan tutulma üçlemesi. Çözüm N.A. Morozov tarafından bulunmuştur. İlk iki tutulma için Ay gölgesinin geçme hatları ve 1151 yılında ortaya çıkmış olan Ay tutulması için başucu görüşü noktası gösterilmiştir.
Res.2.10. Burada, D’’nin, R. Newton ve A.T. Fomenko tarafından hesaplanmış olan cetvelleri karşılaştırılıyor. D’’nin yeni cetvelinde herhangi bir aralık ya da sıçrayış yok. Bu cetvel, aynı sabit değerin yanında dalgalanıyor. D’’ parametresi burada saniye/yüzyıl2 olarak ölçülüyor.
Res.2.11. Üzerinde kısmen yıkılmış takı, onun arkasında ise Dendera Tapınağı’nı gördüğümüz eski bir resim. Ana kuzey girişi tarafından görünüş. Resim, Napolyon’un ordusuna Mısır’ın işgali sırasında refakat eden Fransız ressamları tarafından yapılmıştır. [1100], A. vol.IV, PL.4’ten alınmıştır.
Res.2.12. Dendera Tapınağı’nın, Fransız ressamları tarafından XVIII. yüzyılın sonu – XIX yüzyılın başlangıcında yapılmış olan rekonstrüksiyonu. Burada yeniden “rekonstrüksiyona uğramış olan” cephenin sadece bir parçası gösteriliyor. Herhalde rekonstrüksiyon genel olarak özenerek yapılmıştı. Ancak rekonstrüksiyonun üzerindeki, heykel şeklinde yapılmış olan sütunların “yüzleri”, orijinal resimden çok farklı olarak tasvir edilmiştir [1100], A. vol.IV. Elmacık kemikleri çıkık, burunları kırık olan gerçek taş yüzleri, Mısır tarihini “restore eden” ressamların, onları tasvir etme tarzından çok farklı olarak görünüyor. Niye elmacık kemikleri çıkık yüzler yerine “düzgün Roma-Yunan” yüzleri çizmişlerdi? [1100], A. vol.IV, PL.29’dan alınmıştır.
Res.2.13. Büyük Dendera Tapınağı’nın arka tarafından görünüşü. Burada gerçek bir katliam görüntüsü ile karşı karşıyayız. Bu yıkımın nedeni, büyük bir ihtimalle ya bir topçu ateşi ya da binaların diplerine konulmuş olan barutlu varillerin patlatılmasıdır [1100], A. vol.IV, PL.3’ten alınmıştır.
Res.2.14. Büyük Dendera Tapınağı’nın arka tarafından görünüşü. Tüm zararın Fransızlar tarafından verildiğini düşünmeyelim. Belki bunlar, Rus-Orda’dan çıkan Musa’nın ordusunun ya da Osmanya=Atamanya’dan gelmiş İsrailoğulları’nın (=Yuşa’nın ordusu) “kendilerine ait olan Mısır’ı”, burada patlak veren salgın hastalıklardan temizleyip tekrar elde ettikleri XV- XVI. yüzyıllara ait Osmanlı fethinin izleridir. Kutsal Kitap Rusu kitabı, 4-5. bölümlere bakınız. O tarihten sonra harabeler yakındaki Mısır çöllerinden gelen kumlar altında kalmayı “başarmıştı”. Mamafih, harabelerin kumlarla kaplanması sadece birkaç on yıl ya da hatta Napolyon dönemi sırasında mümkün olabilmişti. Mısır’ın kuvvetli rüzgârları kumu neredeyse kesintisiz olarak getiriyor olsa gerek. [1100], A. vol.IV, PL.3’ten alınmıştır.
Res.2.15. Dendera Tapınağı’nın çağdaş durumu. Tapınak etrafındaki yüksek olmayan duvar, büyük bloklardan özenle döşenmiştir. [1062], s.10’dan alınmıştır.
Res.2.16. Dendera Tapınağı’nın çağdaş durumu. [1062], s.63’ten alınmıştır.
Res.2.17. Dendera Tapınağı ve çevresine kuşbakışı. Herhalde tapınak ve çevresinde bulunan binalar, Hristiyan manastırı olarak kurulmuştu. Tapınağın etrafındaki geniş alanı çevreleyen yüksek bir duvar görülüyor. [1062], s.64’ten alınmıştır.
Res.2.18. Yuvarlak Zodyak’ın, Napolyon’un Mısır seferine katılan ressamların yaptıkları çizimi verilmiştir. [1100], A.vol.IV, PL.21’den alınmıştır. Sol taraf.
Res.2.18. Yuvarlak Zodyak’ın çağdaş durumu. Louvre Müzesi. Paris. Fotoğraf, 2006 yılında G.V. Nosovskiy tarafından çekilmiştir.
Res.2.18b. Yuvarlak Zodyak’ın bir parçası. Louvre Müzesi. 2006 yılına ait fotoğraf. Res.2.18c. Yuvarlak Zodyak’ın bir parçası. Louvre Müzesi. 2006 yılına ait fotoğraf.
Res.2.19. Zodyak ve gezegenler. Orta Çağ Fransız astroloji elyazmasından alınmıştır. Gezegenler, insan heykelciği olarak gösterilmiştir. Örneğin, elinde kalkan ve kılıç olan asker heykelciğin yanında Mars diye yazılmıştır. Gördüğümüz gibi buna çok benzer simgecilik, yani asâlı yolcular, gezegenlerin “Eski Çağ” Mısırı Yuvarlak Zodyak’ında gösterilmesi için kullanılmıştır. [643:2], (res.5) s.199’dan alınmıştır. Ayrıca [1046], res.80’e bkz.
Res.2.20. Mars gezegeninin asker şeklinde gösterildiği parça. [643:2], (res.5) s.199’dan alınmıştır. Ayrıca [1046], res.80’e bkz.
Res.2.20a. Eski Çağ astronomisinde yedi gezegen vardı. Güneş ve Ay da aralarındaydı. [768:2], s.174’den alınmıştır.
Res.2.21. Jüpiter gezegeninin tasviri. Şimşek tanrısı elinde şimşeği tutuyor, başında ise kral tacı vardır. Jüpiter’in cenk arabası zodyak takımyıldızlarından geçiyor. Ioanne Tesnierio [1440]’tan alınmıştır. 1562 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu (Sankt Petersburg). Ayrıca [543], s.71’e bkz.
Res.2.22. Jüpiter gezegeninin, Albumasar’ın "Dé Astru' Sciéncia" kitabından alınan tasviri. 1515 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca [543], s.241’e ya da 121-123’e bkz.
Res.2.23. Elinde ölüm tırpanı olan Satürn gezegeninin tasviri. Tırpanın Osmanlı hilali ile özdeşleştirilmesi mümkün. Leupoldus de Austria [1247]’den alınmıştır. 1489 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca [543], (res. 92) s.181’e bkz.
Res.2.24. Kafasının üzerinde tırpanın olduğu Satürn’ün tasviri. Tırpanın Osmanlı hilali görünümü vardır. Albumasar’ın "Dé Astru' Sciéncia" kitabından alınmıştır. 1515 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca [543], (res. 123) s.241’e bkz.
Res.2.25. Çakal başı ve Osmanlı hilaline, boynuzlarına benzeyen keskin kulaklarına sahip olan ölüm tanrısı Anubis’in “eski” Mısır tasviri. Din tarihçileri, resmi “Osiris’in defne hazırlanmış olan mumyası”, diye yorumluyorlar. [1415], s.100’den alınmıştır. Ayrıca [966], 1. cilt, s.128’e bkz.
Res.2.26. Anubis’in “eski” Mısır “Ölüler Kitabı”. Anubis’in çakal başındaki keskin kulaklar, Osmanlı hilalini veya “boynuzları” andıracak şekilde çizilmiştir. [1448], plate 3’ten alınmıştır.
Res.2.27. Bacharach astronomi kitabından alınmış olan Virgo takımyıldızı. Virgo elinde bir demet başak tutuyor. Yanında, adı Virgo’nun başağı olan yıldız tasvir edilmiştir. [1021]’den alınmıştır. Ayrıca [543], (res.44) s.81’e bkz.
Res.2.28. “Eski” Mısır “Ölüler Kitabı”ndan alınmış bir resim. Tanrı Anubis terazide insanların iyi ve kötü işlerini tartıyor. Bu kesinlikle, Orta Çağ döneminde gayet yaygın olan Hristiyanlık konusudur. [1448], plate 3’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [1448] kitabının arka kapağı.
Res.2.29. Aynı Hristiyanlık konusunun (yani Mahşer sırasında Anubis’in terazide insanların kötü ve iyi işlerini tarttığını gösteren) “Ölüler Kitabı”ndan alınmış olan bir başka “Eski” Mısır tasviri. [1448], plate 31’ten alınmıştır.
Res.2.30. Kutsal Kitap’ın Vahiyi’nde tarif edilen Mahşerin “Eski” Mısır tasviri. Hz. İsa insanları yargılamakta. Onun önünde bir tomar ve yazıcı durmakta. Sonra da terazide insanların iyi ve kötü yaptıklarını tartan Anubis’i görüyoruz. Bu kesinlikle Hristiyan barelyefidir. Şimdi Mısır’da, Thébes Memnonium’da bulunmaktadır. [1000], A.Vol.II, PL.35’ten alınmıştır.
Res.2.31. “Eski” Mısır papirüsünde tasvir edilen Hristiyan Mahşeri. Hz. İsa insanları yargılarken Anubis insanların iyi ve kötü yaptıklarını terazide tartmakta. Bunun gibi resimler, “çok eski zamanlarda” değil, Vahiy yazıldıktan sonra Hristiyanlık döneminde ortaya çıkmıştı. [1100], A.Vol.II, PL.67’ten alınmıştır.
Res.2.32. Venüs gezegeni. Yukarıda, Res.2.19’da gösterilmiş olan Fransız astronomi minyatürünün bir parçasıdır. Venüs gezegeni, kafasının üstünde Venus yazısı olan gelen kadın şeklinde gösterilmektedir. [643:2], (res.5) s.199’dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [1046], res. 80.
Res.2.33. "Livre des echés amoureux" kitabından alınmış olan “Venüs gezegeni” adlı minyatür. Venüs gezegeni, kadın şeklinde gösterilmiştir. Kafasının üstünde Venus yazısı vardır. [1046]’dan (res.71) alınmıştır.
Res.2.34. Venüs gezegenini tasvir eden önceki resmin bir parçası. [1046]’dan (res.71) alınmıştır.
Res.2.35. Tesnierio’nun 1562 yılına ait olan kitabından alınmış olan Güneş’in tasviri. Güneş’in, içinde bir noktanın bulunduğu kurs olarak görünen işareti, Güneş’in elindeki asanın yanında gösterilmiştir. [1044]’ten alınmıştır. Ayrıca [543], s.71, res.31’e bkz.
Res.2.36. Ay’ın Orta Çağ tasviri. Onun astronomi işareti hilaldir. Tesnierio’nun 1562 yılına ait olan kitabından alınmıştır [1440]. İlginçtir ki, kadın olan Ay’ın kafasında bu kez iki “boynuz” şeklinde tasvir edilen hilal de gösterilmiştir. Aynı şekilde eski Kutsal Kitaplar’daki resimlerde Musa başında “boynuzlarla” tasvir edilmişti. Orta Çağ ressamları, hilalin Musa’nın başında çizilmesi ile ilgili geleneği bize ulaştırmışlardı. [1044]’ten alınmıştır. Ayrıca [543], s.71, res.32’e bkz.
Res.2.37. Büyük Dendera Tapınağı’nın tavanındaki barelyefin bir parçası. İki kurs, çevredeki kişilerin taptıkları aynı gök tanrısını gösteriyor. Gözlü olan ilk kurs hilalin içine yerleştirilmiştir. Bu, Aries takımyıldızındaki “Göz” yıldızının yanında bulunan Ay’ın ya da Güneş’in simgesidir. Napoleon’un ressamlarının resmi. [1100], A.Vol.IV, PL.19’dan alınmıştır.
Res.2.38. Dendera Tapınağı’nın, üzerinde Güneş’in ya da Ay’ın kursunun bulunduğu barelyefinin bir parçası. Güneş’in ya da Ay’ın kursu hilale yerleştirilmiştir. [1100], A.Vol.IV, PL.19’dan alınmıştır.
Res.2.39. Dendera Tapınağı’nın, girişin önündeki barelyefinin bir parçası. Güneş’in ya da Ay’ın kursudur. [1100], A.Vol.IV, PL.19’dan alınmıştır.
Res.2.40. “Antik” Mısır’ın Osirisi olan Ay (ya da Güneş) ve gözlü kurs şeklindeki simgesi. [1100], s.22’den alınmıştır.
Res.2.41. “Antik” Mısır Osirisi-Ay’ı (ya da Güneş’i) ve onun gözlü kurs şeklindeki simgesi. [1100], s.69’dan alınmıştır.
Res.2.42. Güneş ile Ay arasındaki savaş. Ancak Güneş’in kalkanında Ay’ın simgeleri olan hilalleri görüyoruz, Ay’ın kalkanında ise Güneş’in tasvirini görüyoruz. Güya XIV. yüzyıla ait olan minyatür. Dolayısıyla Orta Çağ astronomisinde Güneş’in ve Ay’ın simgelerinin bazen karıştırılmış olması mümkündür. [643:2], s.202’den (res.2) alınmıştır.
Res.2.43. İki yüzlü “eski” Roma tanrısı Janus’un eski tasviri. Yaz bahçesi. Sankt Petersburg. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [966], 2. cilt, s.71.
Res.2.44. “Kapıları ve avlu kapılarını izleyen, onların hem içine hem de dışına bakan Roma tanrısı Janus” [1425], s.3. Vatikan, Roma. İnternet’ten alınmıştır.
Res.2.45. Tesnierio’nun 1562 yılına ait olan astronomik kitabından alınan, asası olan Merkür gezegeni. [543], s.71’dan (res.33) alınmıştır.
Res.2.46. Asası eski Yunan “Psi” harfi şeklinde olan Merkür. Giambologna’nın güya 1564 yılına ait olan heykeli. Bologna şehri müzesi. Tunç. Ancak büyük bir ihtimalle heykel XVII- XVIII. yüzyıllardan önce yapılmamıştır. İşlenmesi mükemmel, üslubu hemen hemen çağdaş bir üsluptur. [315:1], s.236’dan alınmıştır. Ayrıca [533], 2.cilt, s.140’a bkz.
Res.2.47. 1857 yılında Brugsch tarafından Teb’te bulunmuş olan ahşap “Eski” Mısır lahidi. Güya M.S. 93 yılına aittir. Henri Brugsch. Recueil de Monuments égyptiens, dessinés sur lieux (1862)’ dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [533], (res. 148), s.297.
BÖLÜM 3.
Res.3.1. Birkaç gezegenin Orta Çağ tasviri. Güya yaklaşık 1100 yılına aittir. Sağda Satürn, aşağıda, sol tarafta Jüpiter, aşağıda, ortada, üç koşan atın çektiği cenk arabasına binmiş olan Güneş var. [643:2], s.34’ten (res.1) alınmıştır.
Res.3.2. Kuzey yarımküresinin, güya 1527 yılında A. Dürer tarafından yapılmış olan yıldız haritası. [90], s.8’den alınmıştır.
Res.3.3. Güney yarımküresinin, güya 1527 yılında A. Dürer tarafından yapılmış olan yıldız haritası. [90], s.9’den alınmıştır.
Res.3.4. Kuzey göğünün, Batlamyus’un Almagesti’nden alınan, güya 1551 yılında yayımlanmış olan yıldız haritasındaki takımyıldızları. Bazı takımyıldızlarının figürlerinin Orta Çağ kıyafetlerini giymiş olduklarına dikkat ediniz. Claudii Ptolemaei [1073]’ten alınmıştır. 1551 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.216 ila 217 arasındaki yapıştırma ilave.
Res.3.5. Güney göğünün, Batlamyus’un Almagesti’nden alınan, güya 1551 yılında yayımlanmış olan yıldız haritasındaki takımyıldızları. Bazı takımyıldızlarının figürlerinin Orta Çağ kıyafetlerini giymiş olmaları ilginçtir. Claudii Ptolemaei [1073]’ten alınmıştır. 1551 yılı. Ayrıca bkz. [543], s.216 ila 217 arasındaki yapıştırma ilave.
Res.3.6. Vahiy’in, XVI. yüzyıl ile tarihlenen elyazmasından alınmış olan resim. Minyatürü yapan, tüm olayın yıldızlı gökte yer aldığını vurgulamaktadır. Rusya Devlet Kütüphanesi, Moskova şehri, Klasör 89, numara 1844, yaprak 26, ters tarafı. [745]’ten, 8. cilt, s.446’dan alınmıştır.
Res.3.7. Kutbun yanında bulunan, şimdiki Cassiopeia takımyıldızı olan Taht takımyıldızı ve şimdiki Büyükayı takımyıldızı olan Yedi Ruh takımyıldızı. [542] s.37’den alınmıştır.
Res.3.8. Eski yıldız haritasından alınmış olan Cassiopeia takımyıldızı. [543] s.70’den (res.30) alınmıştır.
Res.3.9. Üzerinde insan figürünün oturduğu Taht takımyıldızı. XVI. yüzyıla ait olan "Astrognosia" kitabından alınmıştır. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca [544], 1. cilt, s.211’e (res. 60) bkz.
Res.3.10. Cassiopeia takımyıldızı. Th. Radinus’un 1551 yılına ait olan "Sideralis Abyssus" kitabından alınmıştır. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.267 (res. 139).
Res.3.11. Mısır kuzey yıldız yarımküresi. Corbinianus [1077]’den alınmıştır. 1731 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.276 (res. 143).
Res.3.12. Mısır güney yıldız yarımküresi. Corbinianus [1077]’den alınmıştır. 1731 yılı. Ayrıca bkz. [543], s.277 (res. 144).
Res.3.13. Eski Çağ astronomisi. Z. Bornman [1045]’ten alınmıştır. 1596 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.12 (res. 3).
Res.3.14. Kutbun yanındaki Taç takımyıldızı. 1700 yılına ait olan haritanın bir parçası. [1160], Tafel 10.1, s.304’ten alınmıştır.
Res.3.15. Leo takımyıldızı. Grienberger’in kitabından alınmıştır [1162]. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [542], s.45 (res. 18).
Res.3.16. Taurus takımyıldızı. Grienberger’in kitabından alınmıştır [1162]. Ayrıca bkz. [542], s.45 (res. 19).
Res.3.17. Saggittarius takımyıldızı. Grienberger’in kitabından alınmıştır [1162]. Ayrıca bkz. [542], s.46 (res. 20).
Res.3.18. Aquila, Delphinus ve Antinous takımyıldızları. Grienberger’in kitabından alınmıştır [1162]. Ayrıca bkz. [542], s.47 (res. 22).
Res.3.19. Pegasus takımyıldızı. Grienberger’in kitabından alınmıştır [1162]. Ayrıca bkz. [542], s.46 (res. 21).
Res.3.20. Satürn’ün 1888 ve 1889 yıllarında Yengeç ile Leo takımyıldızları arasındaki ilmik şeklindeki yolu. [542] s.12’den (res.4) alınmıştır.
Res.3.21. Jüpiter’in 1889 yılında Sagittarius takımyıldızından geçen ilmik şeklindeki yolu. [542] s.12’den (res.5) alınmıştır.
Res.3.22. Mars’ın, 1888 yılında Virgo takımyıldızından geçen ilmik şeklindeki yolu. [542] s.13’den (res.6) alınmıştır.
Res.3.23. Eski Gallic (İng.) paraları. John Blake’nin "Astronomical Myths" kitabından alınmıştır, 1887 yılı. Ayrıca bkz. [542] s.14 (res.8,9).
Res.3.23a. Ebu Maşar’ın astronomi kitabı. Güya XIII. yüzyıla ait olan Arap minyatürü. [768:2], s.117’den alınmıştır.
Res.3.24. Güneş’in, Ay’ın, Merkür’ün, Venüs’ün, Mars’ın, Jüpiter’in, Satürn’ün cenk arabaları. Ioanne Tesnierio [1440]’tan alınmıştır. 1562 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.71 (res. 31-37).
Res.3.25. Güneş’in cenk arabası. Leopoldi [1247]’den alınmıştır. 1489 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.169’a (res. 89).
Res.3.26. Güneş, Merkür, Venüs, Ay dâhil olmak üzere gezegenlerin cenk arabaları. Ebu Maşar’ın "Dé Astru' Sciéncia" çalışmasından alınmıştır. 1515 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.240 (res. 117-120).
Res.3.26a. Venüs, Mars, Güneş ve Jüpiter dâhil olmak üzere gezegenlerin cenk arabaları. [1374], s.62’den alınmıştır.
Res.3.27. Güneş, Ay, Merkür, Venüs dâhil olmak üzere gezegenlerin cenk arabaları. Ebu Maşar’ın "Dé Astru' Sciéncia" çalışmasından alınmıştır. 1515 yılı. Ayrıca bkz. [543], s.156 (res. 78-81).
Res.3.28. Mars, Jüpiter, Satürn dâhil olmak üzere gezegenlerin cenk arabaları. Ebu Maşar’ın "Dé Astru' Sciéncia" çalışmasından alınmıştır. 1515 yılı. Ayrıca bkz. [543], s.157 (res. 82-85).
Res.3.29. Atlar Auriga takımyıldızını çekiyor. Th. Radinus’un 1511 yılına ait olan kitabından alınmıştır. [1361]’den alınmıştır. Ayrıca bkz. [543], s.243 (res.125).
Res.3.30. Mars, Jüpiter, Satürn dâhil olmak üzere gezegenlerin cenk arabaları. Ebu Maşar’ın "Dé Astru' Sciéncia" çalışmasından alınmıştır. 1515 yılı. Ayrıca bkz. [543], s.241 (res. 121- 123).
Res.3.31. Satürn’ün cenk arabası. Leopoldi [1247]’den alınmıştır. 1489 yılı. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.181 (res. 92).
Res.3.32. Güya XV. yüzyıla ait olan gravür. Merkür gezegeni cenk arabasındadır. Mazo (Tomazo) Finiguerra’nın “Resimli Florentia Kronolojisi”. [1267], s.117’den alınmıştır.
Res.3.33. Perseus, Gemini ve Taurus takımyıldızları Batlamyus’un Almagesti’nden alınmış olan yıldız haritasında. Resmi fazla doldurmamak için diğer takımyıldızlarını kaldırdık. Claudii Ptolemaei Pelusiensis Alexandrini omnia quac extant opera’dan alınmıştır. 1551 yılı, [1073]. Pulkovo Gözlemevi kitap deposu. Ayrıca bkz. [543], s.216 ila 217 arasındaki yapıştırma ilave.
Res.3.34. Gezegenlerin 1 Ekim 1486 tarihindeki konumu. Bütün gezegenlerin, kesinlikle, Vahiy’e göre bulundukları takımyıldızlarda yer aldıkları net bir şekilde görülüyor.
Res.3.35. 1 Ekim 1486 tarihinde Jüpiter gerçekten Sagittarius’ta bulunmaktaydı. Res.3.36. 1 Ekim 1486 tarihinde Satürn gerçekten Scorpius’ta bulunmaktaydı. Res.3.37. 1 Ekim 1486 tarihinde Mars gerçekten Gemini’de, Taurus ile sınırına yakın bir yerde, Perseus’un ayaklarının tam altında bulunmaktaydı.
Res.3.38. 1 Ekim 1486 tarihinde Mars’ın Gemini’de, Taurus ile sınırına yakın bir yerde, Perseus’un ayaklarının tam altındaki konumu.
Res.3.39. 1 Ekim 1486 tarihinde Merkür gerçekten Libra’da bulunmaktaydı. Res.3.40. 1 Ekim 1486 tarihinde Güneş gerçekten Virgo’da bulunmaktaydı. Res.3.41. 1 Ekim 1486 tarihinde Venüs gerçekten Leo’da bulunmaktaydı. Res.3.42. 1 Ekim 1486 tarihinde gezegenlerin konumu. Hesaplamalar Turbo-Sky programına göre yapılmıştır.
Res.3.43. Kutsal Kitap Vahiyi’nden Orta Çağ resmi. XVI. yüzyıl. Rusya Devlet Kütüphanesi, klasör 98, numara 1844, yaprak 24. Atlı, misket tüfeği atıyor. Namludan ateş çıkıyor. [745], 8. cilt, s.442’den alınmıştır.
Res.3.44. Kutsal Kitap Vahiyi’nden Orta Çağ resmi. Ata binen ölüm misket atıyor. [745], 8. cilt, s.442’den alınmıştır.
Res.3.45. Kutsal Kitap Vahiyi’nden Orta Çağ resmi. XVI. yüzyıl. Rusya Devlet Kütüphanesi, klasör 98, numara 1844, yaprak 33. Melek, ateş sütununun çıktığı bir “trompet çalıyor”. “Trompetten” çıkan ateşin düştüğü yerde patlama alevi yükseliyor. Herhalde topun atışı gösterilmiştir. [745], 8. cilt, s.451’den alınmıştır.
Res.3.46. Kutsal Kitap’ın “Açıklamalı Vahiy’ine” resim, 1799 yılı. Rusya Devlet Kütüphanesi, klasör 247, numara 802, yaprak 61, ters tarafı. Artık bize tanıdık gelen konu. “Boru” şeklindeki, içinden ateş çıkan top. “Bomba”nın düştüğü yerde patlama alevi görülüyor. [745], 9. cilt, s.485’ten alınmıştır.
Res.3.47. Kutsal Kitap’ın “Açıklamalı Vahiy’ine” resim, 1799 yılı. Rusya Devlet Kütüphanesi, klasör 247, numara 802, yaprak 70, ters tarafı. Konusu aynı. Toptan alevin çıkması, “bomba”nın yere çarpınca düşmesi ve patlaması. [745], 9. cilt, s.486’dan alınmıştır.
Res.3.48. Vahiy’den alınmış, güya XIII. yüzyıla ait olan resim. Orta Çağ şövalyesi olarak tasvir edilmiş olan Vahiy atlısı. (Lambeth Apocalypse) [1075:1], s.183’ten alınmıştır.
